ความเจ็บทำให้หลายคนที่เคยฝันโลกสวย ก็ได้พบความจริง
เมื่อตนกลายเป็นคนไร้ค่าของคนอื่น เพราะความเจ็บ ทำให้ช่วยคนอื่นไม่ได้ ยังเป็นภาระที่ต้องมาดูแลนั่นเอง
จึงไม่แปลกที่หลวงพ่อนิพนธ์มักชี้ว่า ผลพวงของการเป็นโรค นั่นคือภาวะซึมเศร้า
หลายคนยิ่งอาจทำใจไม่ได้ เพราะคิดว่าตนเป็นที่รัก เป็นคนสำคัญ แต่มาวันนี้กลายเป็นยิ่งกว่าขยะ ที่ใครๆก็มองเป็นภาระ อยากทิ้งไป
คนป่วยบางท่าน พอรู้ว่าเป็นมะเร็ง หมอบอกกำหนดวัน บางรายก็รีบโอนทรัพย์สินที่มีให้คนที่ตนรัก แล้วก็มาทานสมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา หวังแค่ไปสบาย แต่ดันหายนี่สิ ทีนี้ยุ่ง
จะกลับไปขอเงินเขาก็ไม่ให้ ขอแบ่งที่มาอาศัยก็ไม่ยอม เห็นมาหลายรายแล้ว
วันก่อนมีคนป่วยมะเร็งท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า พี่น้องทิ้ง แม้นตัวคนป่วยเองสภาพยังไม่เลวร้ายมาก รักพี่รักน้อง ไม่มีครอบครัว ทำงาน มาวันนี้กลายเป็นภาระที่พี่น้องคนไหนก็ไม่อยากให้อยู่ด้วย
ความจริงแบบนี้มันเจ็บปวด แต่ก็ทำให้พบสัจธรรมของศาสนาที่ว่า "ไม่เห็นแก่ตัว ฟ้าดินลงโทษ"
หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า พึงระลึกว่าอะไรเป็นเพื่อนตาย ที่แท้จริง แล้วทำช่วยตนก่อน จึงคิดช่วยผู้อื่น
บทสรุป ท่านจึงชี้ว่า ศาสนาสอน ให้รู้รักษาตัวรอด ทำอย่างไรจึงพบสุข แต่มิใช่เอาตัวรอด แลอย่างที่ท่านอาสิชี้ มิใช่ช่วยเขาแล้วเราตาย
หากถามหลายคน ทำไมไม่มาให้ต่อเนื่องทำไมไม่ไปเรียนวิชารักษาตัวรอดจากผู้ปฏิบัติ คำตอบก็คุ้นชิน ไม่มีเวลา ภาระเยอะ
แล้วก็รอ เหมือนคนป่วยท่านนี้ ทำเพื่อพี่น้อง มาวันนี้ใครจะช่วยตน ไม่มีเลย
แต่ก็ต้องเชื่อว่ากรรมมีอำนาจ ตอนมาก็บอกหายแล้วจะอยู่กับศาสนา รับใช้ศาสนา พอหายจริง พี่น้องมารับ ไปช่วยเลี้ยงหลานหน่อย เก็บกระเป๋าไปแน่บก็ไม่ว่ากัน เพราะมีค่าแล้วนี่ ขอเพียงเป็นคนดี ศาสนาก็ยินดีแล้ว
หลวงพ่อนิพนธ์ นิยามศาสนา อุปมาเสมือนช่างซ่อม ปะผุบูรณะ สิ่งที่คนบอกไร้ค่า เป็นขยะ อยากทิ้งไปไกลนำมาทำให้ดี แล้วคืนไป อาทิ ลูกเสพยา ก็ทำให้หาย อบรมให้ดีกลายเป็นคนดีของครอบครัว ของสังคม ดีแล้วก็มารับคืนไป เรียกว่าคืนคนดีสู่สังคม ไม่หวังผลตอบแทน
หายโรคจึงเป็นเรื่องง่าย แค่มีเจตนาการกระทำสอดคล้อง คือหายเพื่อจะเป็นคนดี มีนิสัยบางสิ่งบางอย่างของพระพุทธเจ้า นำตน เท่านั้นเอง
