นาทีวัดใจ

ศาสนามาอุบัติ ก็ด้วยมีเหตุผลเดียว คือ "หาผู้ปฏิบัติ"

เมื่อแม่ชีเมี้ยน ไม่สามารถสร้างอรหันต์ได้ในแผ่นดินนี้ เนื่องด้วยผู้ปฏิบัติไม่นำพา จึงเป็นเหตุให้ต้องละสังขาร ไปหาผู้ปฏิบัติในแผ่นดินเดิมที่เคยไป แลมีพระพุทธเจ้าแล้ว นั่นคือ ประเทศพม่าแทน

ด้วยความต้องการทดแทนแผ่นดินเกิด จึงได้ทิ้งธรรมหมวดสมุนไพรไว้ให้แก่ลูก คือ หลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อเป็นเชื้อหน่อของพระพุทธศาสนา และใช้หนี้แผ่นดิน

แม้นจะเป็นเสี้ยวหนึ่งของธรรม แต่จุดมุ่งหมายก็ยังคงเหมือนเดิม นั่นคือ "หาผู้ปฏิบัติ" เพียงแต่ความต่างก็คือ มิใช่เพื่อบรรลุ อรหันต์ แต่ก็ให้มีนิสัยของพระพุทธเจ้า อันจักทำให้ผู้นั้น เป็นคนดีของแผ่นดินได้

สิ่งที่เราท่านควรรู้ นั่นคือ คนทุกคนล้วนอยู่ได้ด้วยพรหมลิขิต แลหลวงพ่อนิพนธ์ก็กล่าวว่า อันพรหมลิขิตของท่าน นั้นหมดลงแล้ว เมื่อเข้าวัย ๗๒ ปี แต่ท่านก็ร้องขอต่อแม่ชีเมี้ยน ด้วยเหตุที่ภารกิจที่มุ่งหมายนั้นยังไม่ลุล่วง

ด้วยความซื่อสัตย์ แลกตัญญูของหลวงพ่อนิพนธ์ แม่ชีเมี้ยนจึงอนุญาติ แต่ด้วยไม่มีพรหมลิขิตรองรับ การดำรงอยู่จึงขึ้นกับการทำได้ของผู้ปฏิบัติ ของบรรดาสมาชิก ที่หลวงพ่อนิพนธ์ รับไว้นั่นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ศาสตร์สมุนไพร จึงมีอำนาจจำกัด ช่วยได้ในระดับหนึ่ง แลมีไว้เพื่อเป็นพี่เลี้ยง ให้คนที่เวียนว่ายเข้ามา ได้พิจารณา แลเห็นต้นอำนาจ นั่นคือ "ธรรมคำสอนของพระภูมี" ได้มีโอกาส พิจารณา แล้วน้อมนำ มาปฏิบัติเพื่อช่วยตน

พูดให้ฟังง่าย หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า ลำพังสมุนไพรนั้น ยังไม่ทำให้ชีวิตเราท่านปลอดภัย เพราะเหตุแห่งทุกข์คือ กรรม ต้องอาศัยบุญ คือการสร้างนิสัยธรรม เท่านั้น จึงจะสามารถล้างกรรมทีทำมาได้ นั่นแลชีวิตจึงจะปลอดภัย

ปรัชญา หรือ ม๊อดโต้ หรือ ... ตามแต่จะเรียก จึงเห็นชัดว่า "สมุนไพรล้างโรค ธรรมล้างกรรม"

แต่ชีวิต มีตายอยู่สองแบบ นั่นคือ ตายห่า คือตายด้วยโรค แลตายโหง คือตายด้วยอุบัติเหตุ

สมุนไพรช่วยได้ครึ่งเดียวคือไม่ตายห่า ชีวิตจึงไม่ปลอดภัย

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงพยายามสอน เพื่อให้เราท่านมีชีวิตที่ปลอดภัย นั่นคือ ควรจะแสวงหาบุญ เพื่อป้องกัน ตายโหงด้วยนั่นเอง

ชีวิตที่จะอยู่ต่อ จึงขึ้นกับผลแห่งการสอน ว่ามีผู้ทำตามจนชีวิตรอดปลอดภัยหรือไม่ เป็นสำคัญ เรียกว่า ลมหายใจของหลวงพ่อนิพนธ์ขึ้นกับผลงานนั่นเอง

แต่จะด้วยเหตุใดก็ตาม คนส่วนใหญ่ ล้วนหยุดที่การหายโรค จึงไม่พยายามแสวงหาบุญ ด้วยการปฏิบัตินิสัยของพระพุทธเจ้า จนชีวิตของตน มั่นคง ปลอดภัย

ผลที่ปรากฎ นั่นก็เสมือนว่า การดำรงอยู่ของหลวงพ่อนิพนธ์ แทบจะไม่มีผลงานอะไรเลย ที่เด่นชัด สภาพของหลวงพ่อนิพนธ์จึงป่วนปั่น หมดแรงกำลัง ตามการกระทำของเหล่าสมาชิก

เราจึงอยากจะกล่าวว่า หากเราท่านต้องการหลวงพ่อนิพนธ์ ให้อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ได้สอนสั่ง ได้ชี้ทาง ได้พูดคุย ก็ต้องเรียกว่า ถึงเวลา "นาทีวัดใจ" สมาชิกทั้งหลายแล้ว

เคล็ดการสร้างบุญที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า ผู้จะสำเร็จทางบุญ มีคำเดียว คือ "กตัญญู"

ด้วยสำนึก กตัญญูนี้เอง ที่ไม่อยากให้ แม่ชีเมี้ยน พระภูมี แลหลวงพ่อนิพนธ์ เสียน้ำพัก น้ำแรง แลสรรพสิ่งที่ทุ่มเทลงมา เพื่อให้ตัวเราท่าน พ้นบ่วงทุกข์ เริ่มจากทุกข์กาย ที่มาจากโรค จึงอยากเปลี่ยนแปลงตน สนองน้ำใจพวกท่าน ด้วยการเปลี่ยนตนเป็นคนดี มีธรรม มีนิสัยพระพุทธเจ้าอยู่ในตน

ไม่จำเป็นหลอกต้องตลอดเวลา ทุกนาที หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า คนดี พระพุทธเจ้าท่านทรงหมายถึง "คนมีที่เว้น"

คนดี อยู่ทางโลกย่อมมีนิสัยโลก หากแต่เขาจะพยายามฝึกตน นั่นคือ หาวันเวลา เข้าไปในแผ่นดินบุญของศาสนา แล้วทำตามนิสัยของพระพุทธเจ้า ค่อยๆฝึก นิสัยของพระพุทธเจ้าก็จักโตขึ้น แลกลายเป็นคนดีในที่สุดนั่นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์กำหนดแผ่นดินของแม่ชีเมี้ยนที่ลพบุรี เป็นแผ่นดินบุญ ผู้ใดมีกตัญญู อยากรักษาครูบาอาจารย์ อยากให้ลมหายใจท่านอยู่กับเราไปนานๆ ก็หาวันเวลาไปในแผ่นดินบุญ ไปทำนิสัยของพระพุทธเจ้ากัน

เริ่มด้วยนิสัย กาย นิสัย วาจา เมื่ออยู่ในแผ่นดินบุญ อยู่กับพระ ครั้นพอฝึกตน เวลากลับก็รับสัจจะ นิสัยใจ กลับมา หากมีความพร้อม ที่จะแสดงตน ว่าเราท่านคือ พุทธบริษัท ก็จะนำนิสัยใจ มาโชว์ให้คนภายนอกได้เห็น แม้นจะเพียงชั่วครู่ ชั่วโมงหรือสองชั่วโมง ในแต่ละวันก็ตาม

เมื่อเราท่านเวียนว่ายในแผ่นดินของศาสนา อย่ากล่าวอ้างแต่เพียงลมปาก นะโม เป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าปรารถนา มรรคผลนิพพาน กล่าวเสร็จ ก็จบ ไม่ทำอะไรเลย แล้วก็รอร้องขอ พระผู้มีพระภาคเจ้าช่วยด้วย

ก็ด้วยแม่ชีเมี้ยนเชื่อว่า คนไทยต้องทำได้ จึงทิ้งสิ่งนี้ไว้ให้ แลวันนี เวลานี้ ก็จักเป็นเครื่องพิสูจน์ ว่ามีสักกี่มากน้อยที่อยากได้ แล้วทำ

ผลแห่งการกระทำของเราท่าน ก็จะสะท้อนกลับไปยังหลวงพ่อนิพนธ์ ผู้ซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ เป็นผู้รับสืบทอดอำนาจมานั่นเอง

เราก็หวังแต่เพียงว่า คนไทยจะตื่นตัว แล้วเดินทางไปฝึกในแผ่นดินบุญของหลวงพ่อนิพนธ์ กับพระของท่าน แล้วรับสัจจะมาปฏิบัติ เป็นมรรคเป็นผล คุ้มครองตน แลคุ้มครองหลวงพ่อนิพนธ์

จะทำได้มากน้อย ไม่ว่ากัน เพราะทุกอณูที่เราท่านปฏิบัติตามวินัยธรรมของพระภูมี คนละเล็กละน้อย ตามที่ทำได้ สามวัน เจ็ดวัน รวมกันก็จะกลายเป็นอณูลมหายใจอันมหาศาลที่หล่อเลี้ยงหลวงพ่อนิพนธ์ได้

มะเร็งที่มีตอนนี้ ห้าร้อยคน ผลัดกันไปเป็นกลุ่ม กลุ่มละสิ่บคน ยี่สิบคน ก็ยี่สิบห้ากลุ่ม คนละสามวัน เจ็ดวัน เวียนกันไป เป็นสามัคคีธรรม เป็นสายธรรม ที่ไม่ขาดตอน นั่นก็เป็นลมหายใจที่จะหล่อเลี้ยงหลวงพ่อนิพนธ์ อย่างไม่ขาดตอนเช่นกัน

เราก็เชื่อว่า คำตรัสของแม่ชีเมี้ยน ที่เชื่อว่า คนไทยต้องทำได้ นั้นเป็นจริง