ความเชื่อ

หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวเสมอว่าปัจจัยในความสำเร็จของหลักพระภูมี นั่นคือ สมุนไพรและความเชื่อ

ความเชื่อคืออะไร คือการยอมรับตามคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า "กรรมนำเกิด" นี่จึงเป็นจุดเริ่ม หากไม่เชื่อเรื่องกรรมเสียแล้ว หนทางนี้ก็ตัน ไม่มีทางสำเร็จในการฟื้นฟูตนได้

เชื่อเรื่องกรรมแล้วยังไง ก็เชื่อว่าในเมื่อกรรมมีจริง บุญก็มีจริง สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง แลบุญเท่านั้นที่จะล้างบาปได้

ประเด็นก็คือ แล้วบุญอยู่ตรงไหน ลักษณะของบุญเป็นเช่นไร

นี่แหละคือสิ่งที่เราท่านต้องมาเรียนรู้จากหลวงพ่อนิพนธ์ เป็นศาสน์ที่แม่ชีเมี้ยนนำมา เพราะมิฉะนั้นแล้ว บุญที่ถูกอุปโลกกันทั่วไป มันก็พาไปทางนั้นเสียหมด หากแต่บุญที่อุปโลกกันทั่วนั้น แม่ชีเมี้ยนก็ให้แว่นวิเศษไว้ส่องตรวจทานว่าบุญเก๊หรือบุญจริง ก็อาศัยโรค ที่กรรมมันดลบันดาลนั่นแหละเป็นเครื่องชี้ การกระทำใดเป็นบุญ ย่อมล้างบาปได้ นั่นคือ ช่วยให้หายโรคได้

ยกตัวอย่างบุญที่พราหมณ์มันเขียน เมื่อพราหมณ์มันห่มผ้าเหลือง ก็เขียนเลยว่าบุญต้องทำกับพระ ต้องสร้างโบสถ์ สร้างวิหาร ....

ยามชีวิตเรามีวิกฤต ก็ลองไปทำตามดู สร้างโบสถ์ก็แล้ว วิหารก็แล้ว ... วิกฤตไม่ลดลงเลยแม้นแต่น้อย นั่นมันบอกอะไร

แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสสอนหลวงพ่อนิพนธ์ว่า พระพุทธเจ้าบัญญัติธรรมสายกลาง จะไม่บัญญํติเช่นนั้นหรอก มิฉะนั้น มนุษย์ก็จะบอกว่าลำเอียง ก็ฝรั่ง หรือต่างชาติ ไม่มีพระ ไม่มีโบสถ์ ... แล้วคนเหล่านั้นจะเอาบุญที่ไหนมาเลี้ยงตนเล่า

แลแม้นแต่ตนบุญที่อ้างกัน ... ยังวิ่งเข้าโรงพยาบาลสงฆ์กันแทบไม่ทัน ...

คำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ทุกคำจึงมีความหมายมาก จำได้เพียงประโยคใด วลีใด เอามาทำ ก็ฉุดชีวิตขึ้นมาได้ หากนำไปทำตาม

ภาษิตโบราณ ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน ... บุญอันใดที่ว่าทำแล้วยิ่งใหญ่ ก็ให้ดูผลที่มีต่อตน แต่อย่าไปดูตอนชะตาชีวิตที่ยังดีอยู่ ดูแล้วก็จักหลงทาง เพราะไม่รู้ว่าผลจากบุญที่ทำในวันนี้หรืออดีต หากแต่ให้ดูยามชีวิตเกิดวิกฤต โดยเฉพาะเมื่อกรรมมันดลบันดาลให้เป็นโรคตาย .. ทำอะไรแล้วเป็นบุญ ย่อมส่งผลให้วิกตอันนี้เบาบางหรือหายไป นั่้นแลทางบุญ

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า เหตุที่ต้องพูด ก็เพื่อสร้างความเชื่อ ด้วยเหตุผลและผลงาน แล้วจะได้สร้างคุณสมบัติ ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาเกื้อกูล

ก็เพราะชีวิตใครชีวิตมัน ช่วยกันไม่ได้ ทำให้กันไม่ได้ ... จึงต้องพูด ต้องสอน หากผลสำเร็จเกิดจากมาตรฐานในการทานสมุนไพรเพียงอย่างเดียว ก็ไม่จำเป็นต้องสอน ไม่จำเป็นต้องมา ทำไปแจกให้ถึงกระไดบ้านเลยดีกว่า

แค่มาตรฐานในการทานสมุนไพร และความเชื่อ ก็เพียงพอในการฟื้นฟูตนแล้ว ไม่ต้องก้าวล่วงไปถึงกับต้องศรัทธาในพระพุทธศาสนา แล้วเปลี่ยนตนมาเป็นชาวพุทธหรอก

เพราะผลแห่งความเชื่อ ก็จักทำให้เปลี่ยนเป็นคนดี มีนิสัยพระเวสสันดร รู้ว่าสุขที่แสวงหาจะได้รับ ก็ต่อเมื่อหาผู้ทุกข์ให้เจอ แล้วให้ ให้สุขแก่เขา สุขนั้นถึงตัว ทำบุญแก่มนุษย์และสัตว์ผู้ทุกข์ยาก จึงได้บุญกลับมาช่วยตน ... ไม่ว่าเป็นใคร เชื่อชาติใด ภาษาใด ศาสนาใด ใครทำ ใครได้ นี่แหละสายกลางของพระพุทธเจ้า

คนที่ไม่ยอมเปลี่ยน นั่นแสดงว่าเขาไม่เชื่อกรรม เคล็ดอันนี้ใช้มองคนได้ ใช้เลือกคนได้ เมื่อถึงวันเวลาต้องเลือกคัดสรรคน คนไหนรักษาความสงบไม่ได้ ก็แสดงว่า เขาไม่เชื่อ ... คนนั้นต้องไปก่อน

รุ่นพี่เขาทำให้ดูแล้ว สงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า นั่งกันเป็นพันเป็นหมื่นสงบนิ่ง ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงของพระพุทธเจ้า ...

จะอ้างสักฉันใดก็ฟังไม่ขึ้น เคยได้ยินไหม ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว คิดอย่างไร ก็ทำอย่างนั้น ... กายสงบไม่ได้ เพราะใจมันไม่เชื่อ จึงไม่ควบคุมกาย วาจา นั่นเอง

นาทีนี้ไม่มีคนเตือนให้เบื่อระอาแล้ว ตัวใครตัวมัน

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า แม่ชีเมี้ยนทรงชี้ให้เห็นว่า แว่นส่องจักรวาล เพื่อดูว่าบุญหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ใดในโลก ก็โดยการหาให้เจอ ที่ซึ่งให้ลาภอันประเสริฐ หรือ ความไม่มีโรค ว่าอยู่ที่ใด ที่นั่นแลคือที่สถิตย์ของแหล่งบุญ หรือ สิ่งศักดิ์สิทธิ์

จึงไม่แปลกว่า เราท่านจะได้ยินเสมอที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า ที่นี่หากไม่มีแม่ชีเมี้ยน ไม่มีธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์เกื้อหนุน ทำอย่างนี้ไม่ได้ ... แลการดำรงสิ่งนี้ไว้ได้ นั่นคือ การให้ ... จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ทำไมสมุนไพรที่นี้จึงไม่มีราคา แต่มีคุณค่าช่วยให้หายโรคได้