ครั้งเมื่ออดีตถ้ำกระบอก สมุนไพรที่เรียกว่าสารสำเร็จทางธรรมชาติ ทานแล้วออกฤทธิ์เลย ไม่ต้องผ่านการย่อย ที่ทำให้มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักกันดี นั่นคือ "ยาตัด"
กายวิภาค ที่จะทำให้เราท่านได้รู้ว่า ทำไมยาเคมีหรือยาใดๆ จึงไม่สามารถแก้ไขปัญหาของเราท่านได้ ก็ด้วยดูผลจากการทานยาตัดนี้เอง
คนที่ทานยาตัด โดยเฉพาะแก้วแรกๆ จักเห็นได้ชัดว่า มักจะมีเมือกเหนียว ออกมาอย่างมากมาย บางคนก็สีเขียวเหมือนตะไคร่น้ำ
เมือกเหนียวที่ว่านี้ บางคนเหนียวมาก ออกมาเป็นสายๆ อาเจียนออกมา สะบัดอย่างไรก็ไม่หลุด ก็ยิ่งพยายามสะบัด นั่นจึงเป็นที่มาของฉายา "ช้างสะบัดงวง"
สิ่งนี้ ทำให้ได้รู้ว่า ภายในร่างกายเรา ผิวจะถูกปกคลุมไปด้วยเมือกเหนียวนี้ ทำให้ยาใดๆ ไม่สามารถผ่านเข้าไป และหากชั้นอวัยวะเป็นแผล นั่นจึงไม่มีวันรักษาหาย .... โรคกระเพาะที่มีแผล จึงไม่มีวันหายด้วยประการฉะนี้
นั่นจึงเป็นเหตุที่ว่าทำไม ปฐมสมุนไพรตัวแรก ที่ทุกคนต้องทาน จึงเป็นยาเขียว ที่วิทยากรมักกล่าวว่ามีความสำคัญมาก เพราะในตัวสมุนไพร คือต้น พญามือเหล็ก มีสารที่เมื่อนำมาเข้ากับสมุนไพรอย่างอื่น จะออกฤทธิ์ ทำให้สามารถแทรกชั้นเมือกเหล่านี้ได้ นำพาสมุนไพรอื่นๆ เข้าไปยังเป้าหมายได้
กายวิภาคเรื่องนี้ สำหรับโรคอื่นๆ อาจจะส่งผลไม่มากนัก หากแต่คนป่วยที่เป็นอัมพฤกต์ อัมพาต นี่เรียกว่า เป็นเรีื่องร้ายแรงอย่างยิ่ง เพราะอาจะป็นจุดวิกฤต ทำให้เกิดเป็นก้อนมาจุกที่หลอดลม และตัวเองไม่มีกำลังพอที่จะไล่ออกมา นั่นหมายถึงอาจทำให้เสียชีวิตได้
คนไข้ประเภทนี้ หากมีโอกาสได้ทานยาตัด จึงต้องพึงระวังอาการดังกล่าว หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักพูดเสมอ หากได้รับการช่วยจากวิทยาศาสตร์ นั่นคือ เครื่องดูดเสมหะ วิกฤตินี้ก็จะหมดไป
จากกายวิภาคอันนี้ และคุณสมบัติของยาเขียว จึงถูกนำมาใช้กับแผลภายนอกได้เช่นกัน เมื่อเป็นแผล ไม่ว่าแผลสด แผลเบาหวาน ก็อาจใช้ยาเขียวทาเพื่อรักษาแผลได้ เช่นกัน
วิธีการก็ง่าย ล้างแผลให้เรียบร้อย แล้วก็ทาด้วยยาเขียว เปิดแผลให้รับลม จะมีข้อยกเว้นที่หลวงพ่อนิพนธ์มักสอนเสมอ ในกรณีของเบาหว่าน นั่นคือ แผลที่ทา อาจไม่หายหรือปิดสนิท ตราบใดที่ร่างกายยังรีดน้ำตาลออกจากกล้ามเนื้อไม่หมด แต่ก็วางใจได้ว่าดีกว่ายาฆ่าเชื้อใดๆ หรือยาสมานแผลใดๆ แต่ถ้าจะเอาแบบทันใจ ก็ต้องยาแรง คือ ใช้ยาตัดทาเลย ก็เหมือนใช้ยาแดง กับทิงเจอร์ ฉันใดฉันนั้น ...
สิ่งที่ดีกว่า ยาเคมี เพราะยาเคมีจะมีส่วนผสมในยาทาแผลหลักๆ คือ ไซยาไนด์ ผลก็คือ จะก่อให้เกิดแผลเป็น เพราะเซลล์ตาย แต่ทาด้วยสมุนไพร เซลล์ไม่เพียงไม่ตาย แถมอาจได้กลับมาครบด้วย จึงไม่มีแผลเป็น
เหมือนชาวต่างชาติท่านหนึ่ง เป็นเบาหวานจนนิ้วกุด เล็บหลุด กลับมามีนิ้วเต็ม แถมมีเล็บอีกต่างหาก
บทสรุปของกายวิภาคนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนให้รู้ว่า นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมยาเคมีจึงต้องมีสารนำร่อง เพราะตัวยามันเข้าไม่ถึง แลเมื่อใช้สารนำร่อง ซึ่งเป็นสารหนัก ในขณะที่ตัวยาสลายได้ แต่สารนำร่องเหล่านี้ กลับทิ้งตัว รอร่างกายขจัดออก ซึ่งหากมีมากเกินร่างกายขับได้ไม่หมด มันก็จะทิ้งตัว ... นี่แหละเรียกระเบิดเวลา ทิ้งตรงไหน อวัยวะตรงนั้นพัง จึงเรียกผลข้างเคียง ก่อให้เกิดโรคใหม่ตามมานั่นเอง
